મૃગજળ
Mar 19th 2008'Sufi'Uncategorized
મૃગજળ
ન સમજો જે છે દુનિયામાં તમારું, તે તમારું છે
નથી દુનિયામાં કઈં એવું, તમારું જે થનારું છે
આ સામગ્રી અને સાધન, આ ધન દોલત અને જીવન
તમારું કઈં નથી તેમાં, ભલે અત્યંત પ્યારું છે
જે કાલે અન્ય લોકોનું હતું, આજે તમારું છે
ફરી પાછું તમારું પણ, બીજાઓનું થનારું છે
છે મૃગજળ લાલસા જગની જે કર્તવ્ય ભુલાવે છે
ભગાવે છે, જીવન જ્યાં, ભાગી ભાગી વ્યર્થ જનારું છે
જુઓને પ્યાર કેવો છે પતંગાને દીપક ઉપર
જુઓ જઈને સવારે ત્યાં કે ત્યાં શું શું થનારું છે
પ્રભુ, ઈશ્વર, ખુદા, અલ્લાહ તો છે એક એક રજકણમાં
પરંતુ દિલમાં છે કે નહીં, નથી તો ત્યાં અંધારું છે
કરી જે કર્મોની ખેતી જગતમાં તે તમારી છે
ફળોનું હોય કે કાંટાનું, ઉત્પાદન તમારું છે
પ્રભુ આપીને સામગ્રી, પરિક્ષા લે છે માનવની
પ્રભુ માગેછે માનવથી તો કહેછે આ તો મારું છે
‘સૂફી’, સંગ્રામ છે જીવન સુકર્મોને કુકર્મોનો
થઈ સુકર્મોથી સજ ચાલજે જીવન જો પ્યારું છે
‘સૂફી’ પરમાર
2 Comments »
vijay Shah on 20 Mar 2008 at 4:04 am #
સૂફી’, સંગ્રામ છે જીવન સુકર્મોને કુકર્મોનો
થઈ સુકર્મોથી સજ ચાલજે જીવન જો પ્યારું છે
બહુ સરસ વાત!
Ramesh Patel on 13 Sep 2009 at 6:43 pm #
આપની વાત હદયને ઢંઢોળતી છે.
મારં કાવ્ય પણ આપની વિચારધારા ને અનુરુપ વહ્યું છે..લેટ મી શેર..
અવિનાશી અજવાળું – રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’
નથી અમારું નથી તમારું, આ જગ સૌનું સહિયારું
મારામાં રમતું તે તારામાં રમતું, અવિનાશી અજવાળું
ઋતુ ઋતુના ચક્રે ખીલતું, નીત નવું નજરાણું
સાગર ખોળે ગિરીને ટોચે, સર્જન રમે રુપાળું
પ્રસન્ન પુષ્પે ઝૂમે મનડાં, પહેરી પ્રેમ પટોળું
ષટ્રરસ ધારાએ ધરણી ધરતી સૌને સરખું વાળું
આ જગ સૌનું સહીયારું
પુનીત પ્રભાતે ઉષા સંગે, દિવ્ય ચેતના ઓઢું
બ્રહ્માંડના મંગલ આશીષ પામી, નિશદીન હું હરખું
માનવ જન્મ મોંઘેરો મળીયો, આત્મ ચિંતને માણું
સત્સંગના પાવન પ્રેમ પ્રકાશે, અંતર મન અજવાળું
આ જગ સૌનું સહીયારું
નિર્મળ ભક્તિ દૈવિ શક્તિ, સુખ દાતાનું ભરણું
કરુણા અભય વરદાને ઉજવીએ, શાન્તી પર્વ નું ટાણું
આકાશદીપ વદે પ્રેમ દિવડે, કલ્યાણ જ્યોત જગાવું
ખીલવી અવનીએ ભારતીય સંસ્કૃતિ, અમર આશ અજવાળું
નથી અમારું નથી તમારું, આ જગ સૌનું સહીયારું
રમેશ પટેલ ‘આકાશદીપ’